Ο λαμπερός γάμος της ζωής μου

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ωραιότερη ημέρα της ζωής μου. Ξημέρωνε μια ηλιόλουστη μέρα χωρίς κανένα σύννεφο στον ουρανό. Η θερμοκρασία ταίριαζε απόλυτα σε μια ανοιξιάτικη μέρα του Απρίλη και η ατμόσφαιρα ήταν γιορτινή. Ολη η φύση ήταν ανθισμένη και μια ευωδία χαμομηλιού έμπαινε από το παράθυρο της κουζίνας. Ηταν σαν όλη η πλάση, να χαιρόταν με την χαρά μου. Για μια στιγμή μου φάνηκε πως τα χελιδόνια σχημάτιζαν στον ουρανό τα αρχικά μας, σαν οιωνός για μια ευτυχισμένη ζωή, γεμάτη αγάπη και έρωτα.

Βρισκόμουν σε μια εκστατική κατάσταση, μέχρι που χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας. Ήταν η μητέρα μου, η καλύτερη και πιο αξιόπιστη βοηθός μου για την οργάνωση αυτού του γάμου. Κρατούσε, το πιο όμορφο, το λευκό φόρεμα, το νυφικό. Πίσω της, σαν βοηθοί του Αι-Βασίλη, η κομμώτρια και μακιγιέζ που θα φρόντιζαν την εικόνα μου εκείνο το απόγευμα. Ύστερα από λίγο, φάνηκαν και οι αγαπημενες θείες μου, που φρόντισαν να με εμψυχώσουν. Αμέσως, άρχισαν να με ετοιμάζουν.

Μπήκα στο αυτοκίνητο, φτάσαμε στην εκκλησία και πριν καλά - καλά το καταλάβω, περπατούσα προς το μέρος του. Ψηλός, καθώς ήταν, πιο όμορφος από ποτέ, με το μαύρο του κουστούμι έμοιαζε σαν να βγήκε από κλασσική ρομαντική ταινία. Κρατούσε ένα μεγάλο ροζ μπουκέτο, που μου προσέφερε. Κι εγώ τον ευχαρίστησα με ένα μικρό και διακριτικό φιλί. Το μυστήριο έγινε με παρουσία των οικογενειών μας και των φίλων μας. Θυμάμαι πόσο ευτυχισμένη και ερωτευμένη ένιωθα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη μέρα.

Συντάκτης: Γεωργίου Παυλίνα
Φωτογραφία: www.elizabethannedesigns.com